Tien dingen die ik me had voorgenomen nóóit te doen als moeder

Anique Bergers

Een lijstje

Een lijstje, really? Ja, echt: een lijstje. Ik vind lijstjes zó lekker. Lijstjes zijn mijn guilty pleasure.

Tien (!) dingen die ik me had voorgenomen nóóit te doen als moeder. En die ik toch doe, soms keer op keer op keer.

Komt ie

ෆ Stiekem snoepen. Achter een keukendeurtje. (En dat ze dat dan toch horen en er als de kippen bij zijn.)

ෆ Over mezelf praten in de derde persoon. Vind ik heel gek. Doe ik toch. ‘Mama gaat even naar boven.’ Waarom? Zeg gewoon ‘ik’! Maar nee, dat doet mama niet.

ෆ Te lang wachten voor ik met ze naar de kapper ga. Julius heeft een mat. Coens lok komt voorbij zijn neus. Maar hij veegt die lok zó lief uit zijn gezicht!

ෆ Te pas en te onpas aan die haren zitten. En ruiken. Ja, ik aai en snuif mijn kinderen.

ෆ Mijn stem verheffen. Wilde ik nooit doen, doe ik… te vaak. Dat ik dan wil dat zíj zachtjes doen en ik mezelf ‘NIET GILLEN!’ hoor bulderen.

ෆ Ongevraagd foto’s van mijn kinderen laten zien. Aan familie, vrienden, collega’s, mensen die toevallig naast me staan in de winkel.

ෆ Hun melksnorren en tandpastaresten snel nog even wegpoetsen… met mijn eigen speeksel. (Goor, ik weet het; het was niet voor niets een voornemen om dit níet te doen.)

ෆ Poeppraat. Poepgrapjes. Gewoon poep.

ෆ Tot drie tellen, als waarschuwing. (En dan héél hard hopen dat ze luisteren voordat ik bij drie ben, omdat ik zelf ook geen idee heb wat er dan moet gaan gebeuren.)

ෆ De woonkamer laten veranderen in een speelzaal. Ik hou van interieur. Ik hou van mijn interieur… dat je op dit moment kan vinden onder een vloer van puzzels, magnetische tegels en een houten treinbaan.

En jij? Heb jij ook gestrande voornemens die zo in dit rijtje zouden passen? Mail ze me, vind ik leuk!